‘Seul Degrelle sauvera le pays’: Rex verkiezingsaffiche, parlementsverkiezingen 1936
Bij de parlementsverkiezingen van 1936 nam Léon Degrelle met Rex voor de eerste keer deel aan de verkiezingsstrijd. Degrelle brak met de oude garde politici en wilde een rexistische revolutie ontketenen. Hierbij trok het ten strijde tegen het door corruptie en onbekwaamheid getekende staatsbestel, tegen het partijenstelsel en tegen de invloed van de grote bedrijven op de politiek. Banksters, pourris,pillards en cumulards waren hierbij centrale leuzen. Zonder ophouden werden de schandalen aangeklaagd. Ten gevolge van de wereldcrisis was er daarenboven massale werkloosheid, loonmatiging en faillissementen. Hierom ageerde Rex tegen het vrijzinnige liberalisme en het goddeloze marxisme.
Van meet af aan had Léon Degrelle de bedoeling gans België te beheersen. In zijn talrijke meetings klaagde hij allerlei wantoestanden aan. Degrelle was overal aanwezig en schrok er niet voor terug op socialistische en communistische meetings het woord te vragen. Het marxisme beschouwde hij als voorbijgestreefd en links hield nog maar één grote denker over, namelijk Hendrik De Man. Gaan spreken en (tegenspreken) op tal van politieke meetings bezorgden Degrelle naambekendheid, ook in middens waar men traditioneel links tot uiterst links stemde. De toehoorders stootten elkaar aan en zegden: “C’est le Léon”. De meetings volgden elkaar in snel tempo op, soms wel meerdere per dag, en Degrelle werd het idool in Franstalig België. Onder zijn toehoorders, voornamelijk ontgoochelde middenstanders, veteranen van de Eerste Wereldoorlog, overtuigde patriotten, militairen, ambtenaren en bedienden, kon hij steeds op bijzonder veel bijval rekenen. De rexistische groet, die tegen die tijd al ingang had gevonden, onderscheidde zich van de olympische en Duitse groet doordat bij de rexisten eerder de ganse arm volledig verticaal in de lucht werd gebracht. (Le bras tendu à la rexiste). Haar betekenis was een symbool van strijd voor de verwezenlijking van de rexistische revolutie, maar tevens ook een teken van ontzag en eerbied voor le chef. Als rexistische hymne werd Vers l’ avenir gekozen. Dit Belgisch-nationalistisch lied werd in 1905 gecomponeerd, destijds als alternatief voor de Brabançonne.
Rex verkiezingsaffiche naar aanleiding van de parlementsverkiezingen van 1936.